Plenair: Introductie en pitches

De plenaire opening is een try-out van inhoud en werkvorm, bewust kleinschalig om de methode te testen voordat regionale sessies starten. Duurzaamheid wordt neergezet als breed en groeiend thema, gestuurd door Europese en nationale regels, met kansen en risico’s voor leden.

Er is al een meerjarenprogramma 2020–2024 geweest; nu is focus aangebracht op energietransitie, circulaire economie en natuur & milieu. De sessie schetst vooral proces en samenhang tussen middellangetermijnstrategie, jaarplannen en meerjarenprogramma’s, en positioneert de dialoog als middel om praktijkervaringen op te halen voor lobby en dienstverlening.

Duurzaamheidsbeleid beïnvloedt direct vergunningen, continuïteit en winstgevendheid; het is geen abstract dossier maar raakt uitvoerbaarheid van projecten.

De dialoog levert input voor belangenbehartiging, beleidsontwikkeling en ondersteuning van leden; het voorkomt dat beleid en praktijk uit elkaar lopen.

Er is gekozen voor regionale bijeenkomsten in carrouselvorm zodat meerdere thema’s per ronde worden besproken. Anonimiteit is randvoorwaarde; gesprekken worden getranscribeerd en met AI samengevat in een vaste structuur.

Snelle terugkoppeling aan het einde van de sessie, gevolgd door een uitgebreider verslag. Input wordt gebruikt voor beleids- en strategische uitwerking binnen bestaande commissies en programma’s.

• Plenaire sessie is voorbereiding en kader, geen besluitvorming.
• Duurzaamheid is breed maar vraagt focus binnen bestaande strategie en programma’s.
• Dialoog haalt praktijkervaringen op voor lobby en beleid.
• Werkvorm en AI waarborgen anonimiteit, structuur en snelheid.
• Opbrengsten zijn gekoppeld aan vervolgacties binnen bestaande governance.

Bouwers lopen vast door ontbrekende of vertraagde netaansluitingen; volledige afhankelijkheid van netcapaciteit wordt als onhoudbaar gezien. Bedrijven organiseren tijdelijke oplossingen (accu’s, buffers, waterstof) die duur en tijdelijk zijn.

Niet iedereen kan die oplossingen toepassen; grote aannemers moeten, onderaannemers zijn indirect geraakt. Emissieloos bouwen is randvoorwaarde; dieselaggregaten zijn ongewenst. Wisselend beleid en uitzonderingen veroorzaken frustratie.

Projecten lopen vast of worden opgeleverd zonder aansluiting; dit vergroot kosten, vertraging en risico’s voor eindgebruikers. Onduidelijkheid over verantwoordelijkheid rond aansluitingen leidt tot contractuele spanning.

Wisselend beleid en uitzonderingen remmen investeringen in emissieloos bouwen; zonder duidelijkheid stokt structurele vooruitgang.

Duidelijke afspraken vooraf met opdrachtgevers over verantwoordelijkheden en bekostiging; volwassen contractgesprekken vóór ondertekening.

Experimenteerruimte en uniforme afspraken met veiligheidsregio’s over accu’s en tijdelijke voorzieningen; stabiel en uniform kader voor emissieloos bouwen.

• Volledige afhankelijkheid van netcapaciteit is onwerkbaar; leidt tot stilstand.
• Tijdelijke oplossingen zijn duur en onzeker.
• Onduidelijkheid over verantwoordelijkheid vergroot spanning.
• Wisselend beleid ondermijnt investeringen in emissieloos bouwen.
• Vooruitgang vraagt duidelijke afspraken, experimenteerruimte en stabiele kaders.

Onzekerheid over aankomende regelgeving (productpaspoorten, milieuprestatie, rapportage) maakt investeren lastig. Verschil tussen grote bedrijven die experimenteren en kleinere die afwachten.

Circulariteit is breder dan biobased; gaat ook over hergebruik, afval, CO₂-reductie, materiaalkeuzes. Frustratie over versmalling tot één oplossingsrichting.

Regels worden afdwingbaar en raken toelating van producten, verantwoordelijkheid en ketensamenwerking; zonder voorbereiding worden normen opgelegd zonder sectorinvloed.

Concurrentiekracht en positionering: kans om Nederlandse kennis in te brengen op EU-niveau; risico van versmalling als beleid één route voorschrijft.

Richting zonder voorschrift: duiding van EU-regels, vertaling naar praktijk, verbinden van bestaande initiatieven. Concrete voorbeelden en praktijkcases delen.

Beïnvloeding van opdrachtgevers, verzekeraars en overheden; focus op prestaties en uitvoerbaarheid, niet op voorgeschreven middelen.

• Onzekerheid leidt tot afwachtgedrag, vooral bij kleinere partijen.
• Grote bedrijven zien zich als trekkers maar ketenbeperkingen tellen.
• Circulariteit is breder dan één bouwmethode; prestaties boven middel.
• Richting en samenhang belangrijker dan nieuwe standaarden; versnippering schaadt.
• Invloed op opdrachtgevers en randvoorwaarden buiten de sector is cruciaal.